Geçmişte oldukça yoğun bir faaliyete sahip olan kilimcilik maalesef sanata dayalı diğer meslekler gibi önemi kaybetmiş. Genelde köylerde yaygın olan kilimcilik, kırsaldan kente yaşanan göçler ile insanların daha farklı bir geçim kaynağına sürüklenmesi sonucu yok olmayla baş başa bırakılmış. Oysa ki sanatın en ince işçiliğini tarihi motifleri bugünlere taşıyan bu sanat birçok şeyin tanığı.
Günümüzde halıcılık, kilimcilik Valilik, Yarı Açık Cezaevi ve kısmen Kaymakamlıkların çabası ile yaşatılmaya ve insanlara geçim kaynağı sağlanmaya çalışılmakta.
Sivas çevresinde özellikle Şarkışla kilimleri meşhurdur. Desenli ve motifler dikdörtgen veya eşkenar dörtgen şeklindedir.
Sivas’ta üretilen kilimler; zarafet, dayanıklılık, görünüm ve tabiat yönünden başlıca dört kısma ayrılırlar:
a. Rişvan Kilimleri:
Ufak boyutlu (parça) ve çoğu kez çift olarak yapılır. Boyaları halis ve nakışları zarif ve zeminleri pek nazik olmakla beraber gayet dayanıklıdır.
b.Elbeyli Kilimleri:
Elbeyli kilimi denilmesi genellikle bu kilimlerin Elbeyli Yöresinde dokunmasından ileri gelmektedir. Bu kilimler ufak boyutlarda bazen tek ve çoğu kez çift olarak dokunur. Nakışlarına göre Mihraplı, Kolanlı ve Boncuklu gibi adlar verilir.
c. Muşabbahlı Kilimler:
En çok Altınyayla İlçesinde dokunur. Bu tür kilimler 15 arşından başlayarak, 60–70 arşına kadar dokunur. Nakışları arasında süs için bir takım delikler bırakılmıştır ki bunlara muşabbah denilip dokunan kilimler de bu adlarla adlandırılır.
