Ülke gündemi, her geçen gün hızla değişiyor ve bu değişiklikleri takip etmek giderek daha zor hale geliyor. Sosyal medyanın etkisiyle herkesin kendi düşüncelerini özgürce ifade etmesi de bu durumu daha karmaşık bir hale getirdi.
Türkiye’de düşünce ve ifade özgürlüğü gerçekten var mı? Varsa, sosyal medya platformlarında ortaya çıkan bilgi kirliliğine engel koyulmalı mı? Bu sorular, özellikle son yıllarda yoğun bir şekilde tartışılmakta. Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi’nin 19. maddesi, her bireyin fikirlerini açıklama ve bu fikirler nedeniyle rahatsız edilmemesi gerektiğini vurguluyor. Türkiye’de de bu hakkın anayasa ile güvence altına alındığı biliniyor. Ancak sosyal medyanın gelişimiyle birlikte, ifade özgürlüğü ve bilgi paylaşımı çok daha hızlı ve geniş kitlelere ulaşmaya başladı. Bu, beraberinde sosyal medya kirliliğini, yanıltıcı bilgi ve manipülasyonları da getirdi.
Sosyal medya, herkesin kendi fikirlerini özgürce dile getirebileceği bir alan olsa da, bu durumun bazı sakıncaları da bulunuyor. Günümüzde, pek çok kişi güncel gelişmeleri takip etmeden, doğru kaynaklardan beslenmeden kendi fikirlerini oluşturup, bunları geniş kitlelere sunuyor. Bu tür yanlış bilgiler, bazen toplumsal huzursuzluğa yol açabiliyor. Bu durumda, fikir özgürlüğü ile yanlış bilgilendirme arasındaki dengeyi kurmak gerekir. Bir yandan da her bireyin kendi fikrini oluşturma ve bunu ifade etme hakkı olmalı. Sosyal medyanın doğası gereği, insanlar düşüncelerini özgürce paylaşabiliyor. Ancak öte yandan, sağlıksız ve yanıltıcı bilgilerin yayıldığı bir ortamda, bu paylaşımların etkisiyle birçok insan yanlış kanaatler edinebiliyor. Bu da toplumsal düzeyde kaosa yol açabiliyor.
Sosyal medya platformlarında her bireyin fikirlerini ifade etme özgürlüğü olmalı, ancak bu özgürlüğün sorumlulukla kullanılması gerektiği de bir gerçek. Bilgi kirliliğini engellemek, doğru bilgiye ulaşılmasını sağlamak adına, kamuoyunun doğru kaynaklardan bilgi alması ve sosyal medya kullanımının bilinçli bir şekilde yapılması önem taşıyor. Sosyal medya ve ifade özgürlüğü arasındaki bu ince denge, toplumun sağlıklı bir şekilde iletişim kurabilmesi için kritik bir öneme sahip.
