Türklerin Orta Asya zamanında kullandıkları dil Öz Türkçe olarak tanımlanır.
Türkler bebeğe verdikleri ad ile dönemin kültürünü ve karakterini simgeliyorlardı. Türk kültürü için önem arz eden eski Türk isimleri erkek ve kız bebeklere vererek onlarla beraber yaşatmayı amaçlıyorlardı.
İşte günümüzde kullanılan ve unutulan Öz Türkçe’den bazı erkek isimleri;
Abay: Yeryüzü tanrıçası
Ada Kutay: Gök aleminin efendisi
Adal: Ün kazanmış, ünlü
Adayış: Hedefleri için çaba sarf etme
Akın: İlerleme, sefer
Akınalp: Kendini geliştiren bilge ve güçlü kişi
Aktuğ: Türk mitolojisinde iyilik tanrısı
Aktu: Anılarına bağlı olan kişi
Alp: Yiğit kişi
Alparslan: Arslan gibi güçlü erkek
Alpay: Yiğit
Alper: Yiğit
Alperen: Dürüst ve inançlı kişi
Alpkunt: Karakterli
Alpkutay: İpek gibi değerli
Alptekin: İyi huylu yiğit kişi
Arat: Ölüm balığı
Arıl: Tüm kötülüklerden temizlenmiş
Arın: Güneşin vurduğu dağ yüzü, temiz
Ata: Geçmişte yaşamış büyük
Ayaz: Soğuk tanrısı
Aybars: Güçlü ve güzel
Barlıbars: Varlıklı ve pars gibi güçlü erkek
Baturalp: Cesaretli
Baybars: Pars gibi güçlü
Berkehan: Güçlü hükümdar
Bilkan: Bilgili
Birkan: Soylu
Börü: Türklerin kutsal saydığı efsanevi kurt
Burutay: Türk mitolojisinde yağmur piri
Büge: Büke olarak da kullanılır. Türk mitolojisindeki efsanevi ejderhanın adıdır
Demirhan: Türk ve Altay mitolojisinde demir tanrısı
Diren: Karşı koyma anlamında
Duralp: Her zaman yiğit ve mert
Ediz: Değerli kimse, yüksek
Eralp: Yiğit
Eray: Güzel yüzlü yiğit
Gediz: Göl
Giray: Kırım hanlarının kullandığı san
Gökalp: Mavi gözlü yiğit
Gökay: Mavi gözlü
Gökbörü: Türk ve Altay mitolojisinde kutsal hayvan
Gökçay: Estetik görünüşlü
Gökdeniz: Gözleri mavi ve deniz gibi
Gökhan: Gökyüzü kağanı
Gökhun: Doğu Hun İmparatorluğu
Ilgın: Hafif rüzgâr, esinti
İldeniz: Bilgeliğiyle bilinen Kıpçak Türkü Türk atabeyi
İlkay: Hilâl
İltekin: Buğra Han’ın oğlu, Türk prensi
İnay: Küçük erkek çocuk
Kaan: Türk hükümdarlarına verilen ad
Kağan: Türk hükümdarlarına verilen ad
Karahan: Türk mitolojisinde güçlü hükümdar
Kaya: Büyük taş kütlesi
Kayaalp: Ertuğrul Gazi’nin dedesi
Kayahan: Kaya gibi güçlü hükümdar
Kayra: Yeniden, tekrar, bağışlayıcı
Kayraalp: Merhametli yiğit
Kıraç: Verimsiz toprak
Kıvanç: Övünç, iftihar
Köksal: Sağlam temeller üzerinde duran
Kut: Türk halk inancında kutsal enerji, yaşam gücü
Kutal: Tanrı tarafından ülkenin yönetme gücünün verildiği kişi
Kutay: Kutlu
Kürşat: 40 askeriyle birlikte Çin sarayını basan Türk kahraman
Mergen: Akıl tanrısı
Meriç: Kuş iskeleti
Mete: Asya Hun Devleti hükümdarı
Öktem: Onurlu
Özalp: Doğuştan yiğit olan
Pamir: Türkistan’da bulunan bir dağ grubu
Pars: Yırtıcı bir hayvan
Saltuk: Özgür kişi
Sancak: Alay bayrağı
Sayda: İçi dışı bir
Sencer: Kale
Sonalp: Son yiğit anlamında en son doğan erkek çocuğa konulan isim
Sonay: Son güzel anlamında son doğan çocuğa konulan isim
Talu: Çok bilgili kişi, okyanus
Tan: Günün ilk ışıklarının belirdiği zaman
Teoman: Mete Han’ın babası, duman
Timur: Timur imparatorluğunun Türk hükümdarı, demir
Tolga: Zırhlı başlık
Toprak: Ülke
Toralp: Gururlu
Tuğşad: Buhara ‘nın yöneticisi, kağanın yardımcısı
Tulpar: Türk mitolojisindeki kanatlı at
Tunay: Sükunet, gece aydınlığı
