Bebekler, isteklerini duyurabilmek ve onu elde edebilmek için ağlarlar. Bu onların iletişim şeklidir. Ancak bu iletişime kulak asan biri olmayınca buna devam ederler mi?
Bebekler acıktıklarında, altları pislendiğinde, bir rahatsızlıkları olduğunda veya yanınızda olmasını istediklerinde ağlarlar ki istekleri gerçekleşsin. Ancak ne kadar iyi bakılırlarsa bakılsınlar çok fazla bebek olduğunda bakıcılar hepsine aynı anda yetişemeyebilir. Böyle bir durumda ağlamalarına herhangi bir karşılık bulamayan bebekler, zamanla sessizleşirler. Sorunları her neyse, kendileri başa çıkmaya çalışırlar. Uyku zamanı geldiğinde çok azı ağlayarak tepki verir. Çoğu, yorgunluktan baygın düşerek uyuyakalır.
Bebekler sarılmak isterler fiziksel temas ve nazlanmak isterler ancak yetimhanede her zaman bunlarla karşılaşmaları mümkün olmaz. Duygusal ihmalin yanı sıra bazen cinsel veya fiziksel istismar da söz konusu olabilir. Maalesef bunların hepsi bir arat-ya geldiğinde ise yetişkinlik dönemlerinde bu kişilerin iyi ailelerle büyüyenlere göre daha düşük bir zekâya sahip olduğu görülür.
