İsminin anlamını merak edenler veya yeni isimler arayanlar buyurun E harfi
E Harfi
Ebrar: 1. Hayır sahipleri. 2. İyiler, dindarlar, özü sözü doğru olanlar.
Ebru: 1. Kaş. 2. Kâğıt süslemeciliğinde kullanılan, mottifli boyama yöntemi.
Ece: 1. Kraliçe. 2. Güzel kadın. 3. Büyük kardeş. 4. Ana.
Ecem: Kraliçem.
Ecer: Yeni, güzel, iyi.
Echer: 1. Son derece güzel kadın. 2. Gündüz iyi görmeyen karmaşık gözlü.
Ecmel: Çok güzel.
Ecre: Allah'ın hediyesi anlamını taşımaktadır.
Ecrin: 1. Bedel. Karşılık, mükafat. 2. Allah’ın hediyesi anlamını taşımaktadır.
Eda: 1. Davranış, tavır. 2. Naz, işve.
Efide: Kalpler, gönüller.
Efser: Taç.
Efsun: Büyü.
Eftelya: Çiçek, ağaç çiçeği, çiçek açma, çiçeklenme.
Ekim: 1. Toprağa ürün ekme işi. 2. Yılın onuncu ayı.
Ekin: 1. Ekilmiş tahılın filiz vermiş biçimi, tarlada bitmiş tahıl. 2. Buğday. 3. Kültür.
Ela: Gözde sarıya çalan kestane rengi.
Elanur: Gözü sarıya çalan kestane rengi olan güzel.
Elgin: Garip, yabancı, gurbette yaşayan.
Elif: 1. Arap alfabesinin ilk harfi. 2. İnce uzun boylu kız. 3. Alışmış, alışkın.
Elife: 1. İstenilen, alışılan şey. 2. Alışılmış, alışkın.
Elis: Güzel kokan bir çiçek.
Eliz: 1. Emir Veren Prenses, Cennetteki En Büyük Meyva Ağacı. 2. Bir Şeye Duyulan İçsel Eğilim; Birinden Yerine Getirilmesi İstenilen Şey. 3. Sıçrama. 4. Çifte, tekme. 5. El izi
Elmas: 1. Mücevher olarak kullanılan saydam, değerli taş. 2. Çok sevgili ve değerli.
Emel: Gerçekleştirilmesi zamana bağlı istek.
Emine: 1. İnanılır, güvenilir. 2. Sakıncasız, tehlikesiz. 3. Yüreğinde korku olmayan, korkusuz.
Enginay: İyi, güzel, temiz, sağlam kimse.
Enginiz: İz bırakacak kadar değerli insan.
Enginsu: Açık deniz.
Enise: Dost, arkadaş, yâr, sevgili.
Erçil: Doğru, sözüne güvenilir kişi.
Erda: 1. Beyaz karınca. 2. Ağaç kurdu.
Erengül: Deneyimli, akıllı güzel kadın.
Ergül: Yeni açan gül.
Erin: Erginleşmiş kimse.
Erva: 1. Letafet, güzellik. 2. Çok genç, güzel insanlar. 3. Yiğitlik, cesaret.
Esen: Sağlıklı, sağlam, rahat.
Esengün: Sağlıklı, salim, rahat kimse.
Eser: 1. Soğuk. 2. Sert esen rüzgâr. 3. Belirti, iz.4. Ar. Yapıt.
Esila: Zaman.
Esim: Rüzgârın esişi.
Esin: 1. Esinti, rüzgâr, sabah rüzgârı. 2. Etkilenme, çağrışım veya içe doğma ile akla gelen yaratıcı duygu, ilham.
Eslem: Allah'a teslim olan kişi, günahsız ve de çok değerli kimsedir.
Esma: Adlar, isimler.
Esmacan: Adı can olan.
Esmer: Teni ve saçları karaya çalan, koyu buğday rengi olan, yağız kimse.
Esmeray: Teni ve saçları karaya çalan, koyu buğday rengi olan kadın.
Esna: Bir işin yapıldığı an, sıra.
Esra: En çabuk, pek çabuk.
Eşlem: Kopya.
Eva: 1. Havva, yaratılan ilk kadın. 2. Akşam, arife ve arife gecesi.
Evin: 1. Bir şeyin içindeki öz, cevher. 2. Buğday tanesinin olgunlaşmış içi, özü. 3. Çok taneli başak. 4. Tohum, tane.
Evla: Daha iyi, yeğ, önde gelen.
Evrim: Ağır ağır ve kendiliğinden oluşan değişim.
Evsa: 1. Vasiyet eden. 2. Buyuran. 3. Emreden.
Evsan: Putlar.
Eylem: Bir durumu değiştirmek için gösterilen çaba.
Eylül: Yılın dokuzuncu ayı.
Eyşan: 1. Şanlı güzel. 2. Güzelliği ile ünlü.
Ezel: Başlangıcı, öncesi olmayan geçmiş zaman, öncesizlik.
Ezgi: Belli bir kurala göre oluşturulan ve kulakta haz uyandıran ses dizisi, nağme.
Ezgin: Senin ezgin, nağmen anlamında kullanılan bir ad.
Ezrak: Mavi, gök renkli. Su gibi saf ve temiz olan.
Erkek isimleri
E Harfi
Ebed: Sonu olmayan zaman, sonsuzluk.
Ebu: Baba, ata.
Ecebay: İleri gelen, saygın, zengin kimse.
Ecevit: 1. Çevik, çalışkan, açık fikirli. 2. Açıkgöz. 3. Sinirli.
Ecir: 1. Bir iş veya emek karşılığı verilen şey. 2. Sevap. 3. Aziz, sevgili.
Ecvet: En iyi olan.
Ede: 1. Ata, dede. 2. Büyük erkek kardeş. 3. Kendisine saygı gösterilen kimse.
Edhem: Karayağız at.
Edip: 1. Terbiyeli, saygılı, nazik kimse. 2. Edebiyatla uğraşan kimse.
Edis: Ulu, yüce, değerli kimse.
Ediz: Ulu, yüce, değerli kimse.
Efdal: 1. Çok erdemli, çok faziletli. 2. En iyi, üstün.
Efe: 1. Batı Anadolu köy yiğidi. 2. Ağabey.3. Kabadayı.
Efehan: Yiğitlerin başı, yiğitlerin lideri, baş yiğit.
Efekan: Efe soyundan gelen kimse.
Efgan: Istırap ile haykırma, bağırıp çağırma.
Efken: Atıcı, yıkıcı.
Eflah: Tamamiyle kurtulan, en çok talihe kavuşan.
Eflatun: Açık mor renk.
Efser: Taç.
Ege: 1. Bir çocuğu koruyan, işlerine bakan ve her hâlinden sorumlu olan kimse. 2. Yaşça büyük. 3. Sahip.
Egemen: Buyruk ve hüküm sahibi, buyruğunu yürüten, bağımlı olmayan.
Ehad: 1. Bir, tek. 2. İlk sayı. 3. Allah'ın isimlerinden.
Ekber: 1. Daha büyük, çok büyük, en büyük, pek büyük, azam. 2. Allah’ın sıfatlarındandır. 3. Kur’an-ı Kerim’de 23 yerde geçer.
Ekin: 1. Ekilmiş tahılın filiz vermiş biçimi, tarlada bitmiş tahıl. 2. Buğday. 3. Kültür.
Ekmel: Eksiksiz, olgun, en uygun.
Ekrem: 1. Çok cömert, eli çok açık. 2. Çok onurlu.
Elçi: 1. Bir devleti başka bir devlet katında temsil eden kimse. 2. Bir uzlaşma sağlamak için birinin yanına gönderilen kimse. 3. Peygamber.
Elgin: Garip, yabancı, gurbette yaşayan.
Elhan: Nağmeler, ezgiler.
Elvan: 1. Renkler, çeşitler. 2. Rengârenk.
Elyasa: Kur’an-ı Kerim’de adı geçen bir peygamber.
Emcet: Çok şerefli, onurlu.
Emet: Son, sonuç.
Emin: 1. İnanılır, güvenilir. 2. Sakıncasız, tehlikesiz. 3. Kuşkusu olmayan.
Emir: 1. Buyruk, komut. 2. Bir kavim, aşiret veya ülkenin başı. 3. Prens, şehzade.
Emirhan: Bey.
Emrah: 1. Saz çalıp oynayan. 2. Erzurum'da doğmuş ünlü bir halk ozanı.
Emre: 1. Âşık, tutkun. 2. Halk şairi. 3. Kardeş. 4. Arkadaş
Emrullah: Allah’ın emri.
Enam: 1. Bütün mahlukat, yaratılmış her şey. 2. Halk, insanlar. Seyyidü’l-Enam: Halkın ulusu Rasûlullah (s.a.s). 3. Kur’an-ı Kerim’in 6. Suresinin adı. 4. Bazı ayet ve duaları içeren dua kitabı.
Ender: Çok az, çok seyrek, az bulunan.
Ener: En yiğit, en kahraman kişi.
Enes: Soylu Arap atı, küheylan.
Enfal: 1. Kur'an-ı Kerim'de bir surenin adı. 2. Düşmandan alınan mallar, ganimetler.
Engin: 1. Açık deniz. 2. Ucu bucağı görünmeyecek kadar çok geniş. 3. İyi, güzel, temiz, sağlam.
Enginay: İyi, güzel, temiz, sağlam kimse.
Enginiz: İz bırakacak kadar değerli insan.
Enginsu: Açık deniz.
Ensar: Hz. Muhammed'e hicret zamanında yardım eden Medineliler.
Enver: Nurlu, çok parlak, çok güzel.
Eralp: Yiğit erkek.
Eray: Ayın hilal durumu, yeni ay.
Erbatur: Kahraman, yiğit, cesur, bahadır kimse.
Erberk: Şimşek gibi yiğit.
Ercan: Yiğit, canlı, cesur kimse.
Erce: 1. Er gibi, ere yakışır biçimde. 2. Erken, erken olarak.
Ercüment: Onurlu, şerefli, saygın kimse.
Erdal: Genç kimse.
Erdem: Ahlakın övdüğü iyilikçilik, acıma, alçak gönüllülük, yiğitlik, doğruluk gibi niteliklerin genel adı, fazilet.
Erdener: Temiz, dürüst kimse.
Erdi: 1. Amacına ulaşan, erişen. 2. Olgun. 3. Ermiş, veli.
Erdinç: Dinç, güçlü kimse.
Erdoğan: 1. Yiğit olarak doğan kimse 2. Erken doğan kimse.
Eren: 1. Erkek. 2. Olağanüstü sezgileriyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimse. 3. Deneyimli, akıllı kimseler. 4. Dost. 5. Hayırlı çocuk.
Ergin: Olgunlaşmış, yetişmiş kimse.
Erginay: Olgunlaşmış, yetişmiş kimse.
Ergül: Yeni açan gül.
Erhan: Yiğit hükümdar.
Erim: 1.Bir şeyin erişebileceği uzaklık 2. Sevgi ve mutlu haber
Erin: Erginleşmiş kimse.
Erinç: Dirlik, rahat, huzur.
Erk: 1. Bir işi yapabilme gücü, kudret. 2. İstediğini yaptırabilme gücü, nüfuz. 3. Naz. 4. Sevgi. 5. İçtenlik.
Erkan: Yiğit, erkek soydan gelen kimse.
Erke: 1. İş başarma gücü. 2. Nazlı, serbest büyütülmüş çocuk.
Erkin: Hiçbir koşula bağlı olmayan, istediği gibi davranabilen, özgür.
Erman: Yiğit, kahraman, yürekli kimse.
Erol: "Yiğit ol, doğru ol" anlamında kullanılan bir ad.
Ersin: 1. "Amacına ulaşsın, kavuşsun" anlamında kullanılan bir ad. 2. "Sen yiğitsin, kahramansın" anlamında kullanılan bir ad.
Ertaç: Taç takınmış kimse.
Ertuğ: Savaşçı kimse.
Ertuğrul: Dürüst, doğru, yiğit kimse.
Eryiğit: Yiğit, korkusuz erkek.
Esat: Çok mesut, çok mutlu.
Esed: Aslan, gazanfer, cesur.
Esen: Sağlıklı, sağlam, rahat.
Eser: 1. Soğuk. 2. Sert esen rüzgâr. 3. Belirti, iz. 4. Ar. Yapıt.
Esvet: Siyah, kara.
Eşref: Çok onurlu, çok şerefli kimse.
Ethem: Edhem., Edhem. Karayağız
Eti: 1. Baba. 2. Küçük kardeş.
Evfa: Daha vefalı, cana yakın, sözünde duran.
Evliya: 1. Erenler, ermişler. 2. Koruyanlar, himaye edenler. 3. Allah’a yakın olanlar.
Evran: 1. Çok uzun boylu insan. 2. Kasırga, hortum. 3. Evren.
Evren: 1. Gök varlıklarının tümü, kâinat. 2. Ejder, ejderha. 3. Boylu boslu, yakışıklı. 4. Kahraman, yiğit. 5. Zaman.
Evşen: Eve mutluluk ve şenlik getiren kimse.
Eymen: 1. Daha uğurlu, daha bereketli. 2. Sağ tarafta olan.
Eyüp: 1. Çok ıstırap çeken kimse.2. Kuran’da adı geçen ve "sabırlı insan" örneği olarak gösterilen peygamber.
Ezel: Başlangıcı, öncesi olmayan geçmiş zaman, öncesizlik.
