Babalar ve Oğullar adlı ünlü eserin yazarı Ivan Sergeyeviç Turgenyev; yaşadıkları zaman farkından dolayı babalar ve oğulların; kişisel ve sosyal anlamda hep ters düştüklerini anlatır.
Babalar ve oğulların aksine, dedeler ve torunlar; ölçü biçilmeyecek kadar çok uyumludurlar. Dünyanın en özel sevgilerinden birisidir DEDE- TORUN sevgisidir.
Torun için dede demek; kendisini her haliyle kabul edecek, nazının en çok geçtiği kişi demektir. Ona hikâyeler anlatan, çikolatalar, oyuncaklar, hediyeler alan, onu çok seven, onu gezmeye götüren, onun mutluluğu için her türlü fedakârlığa hazır kişi demektir. Dedeyle birlikte geçen zamanlar hep özeldir. Aynı zamanda dede çok iyi bir öğretmendir.
Dede-torun sevgisi, baba-evlât sevgisinden çok daha ileri, çok daha fazla, tadına doyulmayacak kadar daha yücedir. Torunun varlığı; tüm dünyanın varlığından daha değerlidir.. Torun oğlun balıdır, meyvelerin en lezzetlisidir. Torun, dedeyi hayata bağlayandır. Dedenin eksik yaşadığı çocukluğunu tamamlayandır. Hayatın tüm yorgunluğunu unutturan, gönül varlığı, göz ışığıdır. Dedenin dünyadaki temsilcisidir. Dede; çocuğu ile yaşayamadığı duygularını torunu ile yaşar. Hiçbir şeyi torunundan esirgemez. Evlâdına veremediklerini torununa vermeye çalışır.
Dede; kendisinden, canından daha çok torununu düşünür, torununu korur ve değer verir. Dede için bu kadar değerli olan torunun bir de hasta olduğunu düşünün? Dedenin ne kadar acı ve azap çektiğini o zaman daha iyi anlarsınız. Tabii ki anlayabilecek çapta iseniz!
İşte böyle an ve zamanlarda işi ehli doktorların değeri hiçbir şeyle ölçülemez.
Ebette işinin ehli bir doktor olmak için, sadece deneyim ve bilgi sahibi olmak yeterli değildir. İşinin ehli doktor, her şeyi bilen, kendisi çözen kişi hiç değildir. Tam tersine, bildiğini çok iyi bilen, iyi gözlem yapan, her zaman güven ve ihtiyaç duyulan, kişidir. Nitelikli doktorlar, tüm zorluk ve sıkıntılara rağmen, insanları, tekrar yaşama döndürmenin kutsal ve faydalı bir iş olduğunu bilirler.
İşinin ehli doktor, hastalığı teşhis eder, gerekli müdahaleyi yapıp, sorunu çözer. Zor olanı tercih eder. Dürüstlükle ve samimiyetle, hastasına derdini anlatarak, ona yapılabilecek her şeyin yapıldığını görmesini sağlar.